10 juni was het dan zover, toen stond onze tweede (van vijf) divisiewedstrijd op het programma. Dit keer was het een OD in Weert, en wederom stonden we met twee damesteams aan de start. In team 1 zaten Celine, Yolanda, Tineke en ik (Miriam); in team 2 Jane, Hillie, Yvette en Tessa. 

Nadat de mannen van de tweede divisie, die voor ons gestart waren, binnen waren, konden wij ons aan de waterkant opstellen. 1500 meter door het kanaal zwemmen, en zonder ‘Australian exit’ die eerst wel in de parcoursbeschrijving stond. Voor mij was dit een voordeel, want dat betekende toch wat minder metertjes zwemmen. De eerste paar honderd meter na de start waren pittig. Met iets minder dan honderd vrouwen aan de start was het druk en kreeg ik hier en daar wat klappen. Maar gelukkig zonk ik niet en kon ik hierna in mijn slag komen. Na 1500 meter was het zwemfeestje voorbij en kon de wetsuit uitgetrokken worden om vervolgens aan de inhaalrace te beginnen. 

Het fietsen bestond uit 6 rondjes: tegen de wind in, aan de ene kant van het kanaal naar de brug, en met de wind mee aan de andere kant terug naar de start. De eerste twee rondjes gingen niet vanzelf, maar toch haalde ik aardig wat mensen in. De laatste vier rondjes gingen prima, maar doordat ondertussen iedereen op het fietsparcours was, kon je niet meer zien wie voor of achter lag. Kitty, echter, stond op de beste plek van het parcours aanwijzingen te geven (want de tel kwijtraken en een extra rondje fietsen zou zonde zijn) en langs de kant stonden heel wat TVR-supporters want ik bleef aangemoedigd worden.

En toen moest er nog gelopen worden. De temperatuur was ondertussen gestegen en van Kitty had ik begrepen dat ik op plaats 13 lag. In het eerste rondje kon ik gelijk twee meiden inhalen en toen kreeg ik het zwaar. Het parcours liep vol met andere deelnemers en de drinkzakjes kreeg ik niet goed open. Rondje voor rondje en kilometertje voor kilometertje kwam het einde in zicht. En toen was het verlossende woord van wederom Kitty: nog één rondje! Op de finish stonden Tineke en Celine mij al op te wachten. Na wat gehap naar zuurstof en een paar slokjes water, hoorde ik dat we het als team heel goed gedaan hadden. Tineke was 1ste, Celine 5e, Yolanda 25e en ik 8e. Dit betekende dat we tweede waren geworden, en wederom (na Arnhem) op het podium stonden.

Ook het tweede team was ondertussen binnen en met z’n allen hebben we gevierd dat we allemaal gefinished waren. Het was een leuke wedstrijd en super gezellige dag! Aanstaande zaterdag staat divisiewedstrijd 3 op het programma… ik kan niet wachten!

Miriam Teeuwssen